Cechy społeczeństwa obywatelskiego:

• zdolność do samodzielnego podejmowania działań bez inspiracji ze strony struktur rządowych;
• samodzielne uczestnictwo obywateli w życiu publicznym;
• realizowanie podstawowych praw: prawa własności, wolności i równości wobec prawa;
• działania podejmowane w przestrzeni publicznej za pośrednictwem podmiotów prywatnych; cel działań jest publiczny;
• obywatelskość – uczestnictwo obywateli w życiu społecznym, kulturalnym, politycznym i ekonomicznym państwa, jak również wspólnoty lokalnej, przejawiające się w podejmowaniu wspólnych działań o charakterze dobrowolnym i świadomym;
• tolerancyjność i otwartość na racjonalne argumenty i inne kultury – nie występuje w nim dyskryminacja, ma miejsce poszanowanie praw równości i wzajemne zrozumienie;
• istnienie organizacji pozarządowych – działających na rzecz wybranego interesu i niedziałających w celu osiągnięcia zysku;
• samoorganizacja – obywatele sami się organizują, bez pomocy władzy;
• samorządność – niezależne od nadrzędnej władzy decydowanie o własnych sprawach, pełnienie funkcji uzupełniających w stosunku władz, np. szkoły, zakładu produkcyjnego, władz państwowych;
• nierozłączne funkcjonowanie społeczeństwa obywatelskiego z demokracją jako systemem politycznym;
  współpraca dla dobra wspólnoty;
• wolontariat – dobrowolna, bezpłatna, świadoma praca na rzecz innych osób lub całego społeczeństwa, wykraczającą poza związki rodzinnokoleżeńskoprzyjacielskie;
• trwały i zrównoważony rozwój – doktryna ekonomii zakładająca jakość życia na poziomie, na jaki pozwala obecny rozwój cywilizacyjny.